We zijn geneigd te geloven dat het vinden van een droombaan bij gigantische bedrijven als Google hetzelfde is als de loterij winnen. Als je daar eenmaal werkt, verdwijnen al je problemen dankzij de torenhoge salarissen en arbeidsvoorwaarden die je leven een stuk gemakkelijker maken. Helaas is zelfs in die scenario’s je leven nog niet helemaal geregeld.
Een goed voorbeeld hiervan is de ervaring die Kento Morita deelde in Business Insider toen hij een baan kreeg bij de afdeling kunstmatige intelligentie van Google. Hij woonde bijna 500 kilometer van de campus van Google, dus werken in Mountain View was een kans die hij niet kon laten liggen, maar toen hij de huurprijzen in de omgeving bekeek, ontdekte hij dat het niet zo eenvoudig zou zijn als het leek.
Het probleem was dat hij nog drie maanden contract had voor zijn huidige appartement en toen hij op zoek ging naar goedkope opties in de buurt van zijn nieuwe werk, bleek het bedrag onbetaalbaar. Met prijzen rond de 3.600 dollar per maand, zelfs voor minuscule appartementen of opties om een kamer te delen, was zijn salaris niet voldoende om de levensstandaard in de stad te handhaven. Elke dag vijf uur reizen heen en vijf uur terug was geen optie.
Morita kwam echter op een idee. Hij maakte gebruik van de faciliteiten op de campus van Google, waar gratis restaurants en fitnessruimtes met douches beschikbaar zijn, vond een afgelegen plekje op de parkeerplaats van het gebouw en besloot dat dit zijn thuis zou zijn en dat hij in zijn auto zou slapen totdat hij een oplossing voor zijn situatie had gevonden.
Hij bleef tot laat op kantoor en verraste zijn bazen door enkele weken te slapen in een auto die hij speciaal voor dit doel had gekocht. Hij bedekte de ramen om niet ontdekt te worden en profiteerde ’s ochtends vroeg van de voordelen van de campus. Af en toe ging hij naar huis om nieuwe kleren te halen. Helaas duurde het “geluk” niet lang.
Nadat hij door een van de bewakers was ontdekt, vertelde de bewaker hem dat het verboden was om daar te overnachten en dat hij onmiddellijk de parkeerplaats moest verlaten. Toen ontdekte hij, in zijn wanhoop, een caravanpark in de buurt, dat vanaf dat moment zijn thuis werd.
De dagen gingen voorbij en in zijn wanhoop vertelde hij uiteindelijk zijn verhaal aan een collega. Die vroeg hem meteen of hij in een Volvo sliep. Het bleek dat die collega in de caravan woonde die vlak naast zijn geparkeerde auto stond, en dat dit helemaal niet zo vreemd was, maar juist heel gewoon.
De huursituatie in de omgeving is zo onmogelijk geworden dat een groep werknemers genoegen moet nemen met campings en caravans om in de buurt te kunnen wonen. Het komt zo vaak voor dat ze zelfs eens per maand samenkomen om hun ervaringen te delen en elkaar te steunen vanwege het surrealistische karakter van de situatie. Ze werken bij een van de beroemdste en rijkste bedrijven ter wereld, maar dat gaat ten koste van een leven dat ver afstaat van het beeld dat wij van buitenaf hebben.
