De zeven wereldwonderen uit de oudheid waren een reeks architecturale en sculpturale werken die door Griekse auteurs, vooral uit de Hellenistische periode, als bezienswaardig werden beschouwd.
In de loop der tijd werden verschillende lijsten opgesteld, maar de definitieve lijst werd pas vastgesteld toen de Nederlandse schilder Maerten van Heemskrerck in de 16e eeuw zeven schilderijen maakte waarop de zeven wereldwonderen waren afgebeeld, die slechts 60 jaar lang tegelijkertijd bewaard bleven.
Het is een feit dat er vandaag de dag nog één over is. De rest werd op verschillende momenten in de geschiedenis en om verschillende redenen vernietigd. The Sun beschrijft deze zondag in een reportage wat er met hen is gebeurd.
De vuurtoren van Alexandrië
De vuurtoren van Alexandrië was de jongste van de zeven wereldwonderen uit de oudheid en werd ook als laatste vernietigd. Het was een enorme vuurtoren die tussen 280 en 247 v.Chr. werd gebouwd door het Ptolemaïsche Rijk in het oude Egypte. De vuurtoren stond in Alexandrië, de stad die door Alexander de Grote werd gesticht.
Helaas liep de vuurtoren, die meer dan 100 meter hoog was, aanzienlijke schade op door aardbevingen in 956 en 1303 n.Chr. Hierdoor werd het een verlaten ruïne, waarvan de overblijfselen uiteindelijk verdwenen in 1480, toen de sultan van Egypte een fort bouwde met de gevallen stenen. Maar in 1994 vonden Franse archeologen resten van de oorspronkelijke vuurtoren op de bodem van de zee
De Koloss van Rhodos
De Koloss van Rhodos was een gigantisch standbeeld van de Griekse zonnegod Helios. Het werd in 280 opgericht in de stad Rhodos, op het gelijknamige Griekse eiland.
Het was bedoeld om de succesvolle verdediging van Rhodos tegen een aanval van Demetrius I van Macedonië te vieren. Het standbeeld zou 33 meter hoog zijn geweest, waarmee het het hoogste standbeeld uit de oudheid zou zijn geweest. Maar net als de vuurtoren van Alexandrië werd ook de Kolos van Rhodos ten val gebracht door een aardbeving. Het stortte in tijdens een aardbeving in 226 v.Chr. en werd nooit herbouwd.
Het Mausoleum van Halicarnassus
Het Mausoleum van Halicarnassus was een enorm graf dat tussen 353 en 351 v.Chr. werd gebouwd. Het werd gemaakt voor Mausolos, een Anatoliër die 24 jaar lang over Halicarnassus en omgeving regeerde. Hij was een bewonderaar van de Grieken en gaf grote sommen belastinggeld uit om de stad te vullen met standbeelden, tempels en veel marmer.
Hij stierf in 353 v.Chr. en liet zijn zus en vrouw Artemisia achter om alleen te regeren. Maar hij had de bouw gepland van een gigantisch graf dat zo weelderig was dat het als een wonder uit de oudheid werd beschouwd. Het was ongeveer 45 meter hoog en versierd met Griekse sculpturen. Het was zo iconisch dat het moderne gebruik van het woord mausoleum om een graf te beschrijven daar vandaan komt.
Het mausoleum overleefde verschillende aanvallen, maar werd uiteindelijk verwoest door een reeks aardbevingen, waardoor alleen de basis overbleef. De stenen werden in 1494 gebruikt om het kasteel van Bodrum te versterken. Verschillende beelden uit het mausoleum werden in de 19e eeuw door een Britse consul uit het kasteel van Bodrum gekocht. Ze bevinden zich momenteel in het British Museum in Londen.
Tempel van Artemis in Efeze
De tempel van Artemis was een Griekse tempel in Efeze, vlakbij de huidige Turkse stad Selçuk. Een primitieve vorm van de tempel dateert uit de 7e eeuw v.Chr., maar werd verwoest door een overstroming. Daarna werd er vanaf 550 v.Chr. gedurende 10 jaar een nog grotere en betere tempel gebouwd.
Deze werd in 356 v.Chr. door een brandstichter verwoest. De tempel werd opnieuw herbouwd, en beter dan ooit. De werkzaamheden begonnen in 323, en de derde en laatste tempel was 137 meter lang, 69 meter breed en 18 meter hoog. Hij had meer dan 120 zuilen en stond vol met prachtige beeldhouwwerken en schilderijen.
Helaas ging de tempel verloren door plunderingen, waaronder een inval in 268 toen de Goten hem in brand staken. De locatie van de tempel werd in 1869 herontdekt door John Turtle Wood, na een lange expeditie die werd gefinancierd door het British Museum. De plek wordt nu gemarkeerd door een enkele zuil die is samengesteld uit fragmenten die ter plaatse zijn gevonden.
Standbeeld van Zeus in Olympia
Het was een gigantisch zittend beeld van de Griekse god Zeus, dat naar verluidt 12,5 meter hoog was. Het werd rond 435 v.Chr. gemaakt door de Griekse beeldhouwer Fidias en opgericht in de tempel van Zeus in Olympia, Griekenland . Het standbeeld werd gemaakt in opdracht van de Eleeërs, de beheerders van de Olympische Spelen. Het was een poging om de rivaliserende Atheners te overtreffen met hun grote standbeeld van Athena Parthenos in de Parthenon.
Aangenomen wordt dat het standbeeld van Zeus werd gemaakt van ivoren platen en gouden panelen die op een houten frame werden geplaatst, met een troon van cederhout die was beschilderd en versierd met kostbare materialen. In 391 n.Chr. verbood de Romeinse keizer Theodosius I, die christen was, de heidense cultus. Het heiligdom van Olympia raakte in onbruik en volgens een rapport zou het beeld zijn herbouwd in Constantinopel, waar het in 475 n.Chr. door een brand werd verwoest.
Hangende tuinen van Babylon
De hangende tuinen van Babylon zijn misschien wel het meest mysterieuze van de zeven wereldwonderen uit de oudheid. Dat komt omdat we niet helemaal zeker weten of ze wel hebben bestaan, of in ieder geval of ze zich in Babylon bevonden. Ze waren ontworpen als een reeks trapsgewijze tuinen met een grote verscheidenheid aan bomen en wijnstokken. Ze zouden zijn aangelegd in de oude verloren stad Babylon, die in de buurt van Hilla in Irak ligt. Helaas weten we niet precies waar de hangende tuinen zich bevonden.
Volgens één theorie hebben ze helemaal niet bestaan, terwijl een andere theorie suggereert dat ze wel in Babylon waren, maar aan het begin van de 1e eeuw n.Chr. zijn verwoest. Een andere theorie suggereert dat het wonder in werkelijkheid een prachtige tuin was die toebehoorde aan de Assyrische koning Sennacherib, wiens hoofdstad Nineve aan de oevers van de rivier de Tigris was gebouwd, vlakbij het huidige Mosul.
Piramide van Gizeh
Ondanks dat hij veel eerder werd gebouwd dan de andere wereldwonderen uit de oudheid, is de Grote Piramide van Gizeh ironisch genoeg de enige die nog overeind staat. Het is de grootste Egyptische piramide en diende als graftombe voor farao Cheops. De bouw van de piramide duurde ongeveer een kwart eeuw, rond het jaar 2600 v.Chr.
Toen hij werd gebouwd, was hij 147 meter hoog en bleef hij ongeveer 3800 jaar lang het grootste door mensenhanden gebouwde bouwwerk ter wereld.
Oorspronkelijk was hij bekleed met witte kalksteen, die in de loop der tijd werd verwijderd, waardoor de piramide een lagere hoogte van 138 meter kreeg. Voor de bouw waren ongeveer 2,3 miljoen blokken nodig met een geschat gewicht van zes miljoen ton. Tegenwoordig staat hij op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en is hij een zeer populaire toeristische bestemming.
