Er is een aanzienlijk verschil over de bemanning die de Spaanse kroonnavigator op 2 oktober 1492 op de Bahama’s deed aankomen.
Meer dan 500 jaar na de aankomst van Christoffel Columbus in Amerika is gebleken dat zijn bemanning niet uit drie karavanen bestond, zoals de geschiedenisboeken beweren. Dit was een mythe over de navigator, die nu is ontkracht.
Het is vermeldenswaard dat de ontdekkingsreiziger van de Kroon van Castilië op 12 oktober 1492 het eiland Guanahaní bereikte, dat hij San Salvador doopte, in wat nu de Bahama’s zijn. Vanaf dit moment was er controverse over zijn relatie met de inheemse Indianen en een deel van het verhaal werd in de loop der generaties veranderd.
De mythe van de drie karavanen van Columbus: hoe zag de bemanning er echt uit?
Een van de meest romantische verhalen uit de geschiedenis is dat van de drie karavanen die de Atlantische Oceaan bevoeren: La Niña, La Pinta en La Santa María. De waarheid is dat dit verhaal niet helemaal klopt, volgens een artikel in National Geographic.
De expeditie vertrok op 3 augustus 1492 vanuit de haven van Palos de la Frontera in Huelva (Spanje) met drie schepen, maar slechts twee waren echte karavanen :
- La Pinta en La Niña: dit waren behendige en snelle karvelen, ideaal voor snelle kustverkenningen. Ze konden elk tussen de 20 en 30 matrozen vervoeren en hadden lateenzeilen die nauwkeurig manoeuvreren in onbekende wateren mogelijk maakten. La Pinta werd gecommandeerd door Martín Alonso Pinzón en La Niña door Vicente Yáñez Pinzón.
- De Santa María: dit was een nao, geen karveel. Hij was groter en steviger en diende als vlaggenschip om proviand en een grotere bemanning mee te nemen en om de lange oceaanoversteken te weerstaan. Columbus voerde het persoonlijk aan.
Deze strategische combinatie was de sleutel tot het succes van de reis, die een route naar Indië zocht, maar uiteindelijk in de “Nieuwe Wereld” terechtkwam. De veel voorkomende misvatting komt voort uit simplificaties in schoolteksten en populaire verhalen, maar historische documenten zoals de dagboeken van Columbus bevestigen dit onderscheid.
Andere ontkrachte mythes over Christoffel Columbus en zijn reizen naar Amerika
Het leven van Columbus en zijn vier reizen naar Amerika tussen 1492 en 1504 hebben verschillende hypotheses en mythen losgemaakt. Sommige daarvan zijn weerlegd, terwijl andere een mysterie blijven:
Was Christoffel Columbus een Spanjaard?
Hoewel hij wordt geassocieerd met Spanje vanwege zijn reizen onder de kroon van de katholieke monarchen, werd Columbus rond 1451 geboren in Genua (Italië).
Er is echter discussie: een recente genetische studie suggereert dat hij misschien een Sefardische Jood van Spaanse afkomst was (mogelijk uit Valencia), die zich tot het katholicisme bekeerde om aan de inquisitie te ontsnappen.
Bronnen zoals de Encyclopaedia Britannica noemen hem een Italiaanse ontdekkingsreiziger, maar zijn identiteit blijft een fascinerend raadsel.
Columbus was niet de eerste Europeaan die Amerika bereikte.
Dat was hij ook niet. De Viking Leif Erikson kwam volgens Noorse sagen rond 1000 na Christus aan in Noord-Amerika (mogelijk Newfoundland). Maar zijn impact was minimaal, zonder blijvende kolonisatie.
Columbus schittert als de katalysator voor duurzaam contact tussen Europa en Amerika en luidde het tijdperk van de globalisering in met de beroemde Columbiaanse uitwisseling (maïs naar Europa, paarden naar Amerika en omgekeerd).
Koningin Isabella verpandde haar juwelen niet om de reis te financieren.
Een ander romantisch verhaal, in de 16e eeuw populair gemaakt door de kroniekschrijver Bartolomé de las Casas. Isabella bood bescheiden steun, maar het grootste deel van de financiering kwam van Genuese en Florentijnse bankiers in Sevilla. Zelfs Columbus droeg meer dan een derde bij uit eigen zak. Er stonden geen koninklijke juwelen op het spel.
Columbus bewees niet dat de aarde rond was
In 1492 was de bolvormigheid van de aarde al een wetenschappelijke consensus sinds de Griekse oudheid (dankzij Eratosthenes). Het echte debat ging over de grootte van de planeet en de afstand tot Azië, die Columbus met 25% onderschatte. Bovendien was de muiterij van de bemanning te wijten aan honger en dorst op volle zee, niet aan de angst om “van de rand te vallen”.
