Het verhaal van een gepensioneerde die overleeft van een karig pensioen in zijn voertuig terwijl hij geconfronteerd wordt met maculadegeneratie.
Roger, een gepensioneerde voormalige werknemer van Air France, woont al vijf jaar op de parkeerplaats van het winkelcentrum Thiais. “Iedereen kent me hier. Ik ben een peinard, ik kom nooit in de problemen,” vertelde hij aan de krant ActuParis.
Deze zeventiger is verdrietig omdat “er niets meer brandt”. Hij zit al vijf dagen zonder motor, radio en verwarming. Hij had een huis in de Loiret, een paviljoen met een tuin voor 480 euro per maand, en op een dagbesloot de eigenaar“het te verkopen. Hij ruïneerde alles. Omdat ik het me niet kon veroorloven om het te kopen, ben ik bij mijn moeder gaan wonen, in L’Haÿ-les-Roses”, vertelt Roger.
Na enkele jaren een flat met zijn moeder te hebben gedeeld, leidde een erfenisverhaal ertoe dat deze gepensioneerde door zijn kinderen uit huis werd gezet. Na deze gebeurtenis koos hij voor het winkelcentrum omdat hij het al kent sinds de oprichting in 1971. “Er komen altijd mensen langs. Ik kan mijn boodschappen doen bij Carrefour en mijn maaltijden opwarmen bij Flunch,” zegt hij.
Hij legt uit dat slapen in de auto hem blootstelt aan extreme temperaturen: “Deze zomer was het 50 graden in het passagierscompartiment”.
Hoewel hij een klein pensioen heeft, heeft Roger het zoeken naar een flat opgegeven. De gemeente L’Haÿ-les-Roses probeerde hem te helpen bij het vinden van een flat, maar hij kon de huur niet betalen. Daarom denkt deze gepensioneerde dat als hij de Lotto wint, hij een camper zal kopen zodat hij liggend kan slapen.
Gezondheidsproblemen
Slapen in de auto eist zijn tol op zijn gezondheid en hij heeft wat naweeën zoals een opgezwollen been met rood vlees: “De dokters weten niet wat het is”, betreurt hij. Hij heeft de afgelopen weken niets kunnen eten, omdat hij een virus had opgelopen.
Daarom bezocht een arts van het Rode Kruis hem en vertelde hem dat het te wijten was aan droge leeftijdsgebonden maculadegeneratie (AMD), wat het beeld van een broze en afnemende gezondheid compleet maakte.
Voor Roger is het leven in de auto echter veel gemakkelijker dankzij de “sublieme mensen ” die met hem komen praten, eten voor hem achterlaten of hem van kleding voorzien. Dit alles maakt zijn leven zoeter.
