Het geval van Anna Bagenholm is een van de meest bekende voorbeelden van extreme onderkoeling in de geschiedenis. De Noorse arts, wier lichaamstemperatuur tot een ongekend laag niveau van 13,7 °C was gedaald, werd dood verklaard, maar kwam toch weer tot leven. Haar verhaal werd een keerpunt in het onderzoek naar de invloed van kou op het menselijk lichaam.
In 1999 beleefde de Zweedse arts Anna Bagenholm, gespecialiseerd in orthopedische chirurgie, iets wat vanuit medisch oogpunt onmogelijk leek. Ze liep stage in een ziekenhuis in Narvik (Noorwegen) en bracht haar vrije tijd graag door met skiën. De uitstapjes naar de piste waren voor de 29-jarige aangenaam en veilig, tot 20 mei 1999.
Die middag verloor Anna in een bocht van een haar bekende piste haar evenwicht en viel in het ijskoude water. Haar hoofd en bovenlichaam raakten klem tussen rotsen en een dikke laag ijs, meldt CBS News. Tientallen minuten lang vocht ze om elke ademteug, gebruikmakend van de kleine ruimte waar nog lucht was. Uiteindelijk raakte ze echter uitgeput en verloor ze het bewustzijn.
Negen uur lang vechten
Haar lichaam lag 80 minuten lang ondergedompeld in het ijskoude water. Tegen de tijd dat de reddingswerkers ter plaatse waren, was de lichaamstemperatuur van de vrouw gedaald tot 13,7 °C en was haar hart gestopt met kloppen. Ook haar pupillen reageerden niet meer. Medisch gezien was Anna dood.
Toch besloot een honderdkoppig reddingsteam van het Universitair Ziekenhuis in Tromsø (Noord-Noorwegen) te vechten voor haar leven. Het opwarmen en reanimeren van de vrouw duurde in totaal negen uur. De artsen verhoogden geleidelijk de temperatuur van haar bloed, totdat haar hart uiteindelijk weer begon te kloppen. Het lichaam van de 29-jarige vrouw kwam weer tot leven.
Anna werd tien dagen na het ongeval wakker. Toen bleek dat ze vanaf haar nek verlamd was vanwege ernstig beschadigde zenuwen. Haar lichaam had twee maanden nodig om ten minste een deel van haar vroegere mobiliteit terug te krijgen. Ze moest echter leren leven met beperkingen, omdat haar handen niet volledig hersteld waren en veel dagelijkse handelingen een uitdaging voor haar waren geworden.
Kou kan redding brengen
Hoewel ze haar droom om chirurg te worden moest opgeven, liet ze zich door het ongeluk niet haar passie en zin in het leven ontnemen. Ze keerde terug naar het ziekenhuis als radioloog, waar ze een steun was voor de rest van het personeel en het bewijs leverde dat de grenzen van het menselijk uithoudingsvermogen veel verder liggen dan ze lijken.
Het verhaal van Anna Bagenholm werd een inspiratiebron voor wetenschappers en artsen over de hele wereld. Haar geval werd beschreven in het toonaangevende Britse medische tijdschrift “The Lancet” en gaf een beter inzicht in hoe lage temperaturen de stofwisseling kunnen vertragen en de hersenen kunnen beschermen tegen zuurstoftekort.
De kou die haar bijna fataal werd, heeft paradoxaal genoeg haar leven gered. Tegenwoordig wordt dit fenomeen in de geneeskunde toegepast in de vorm van therapeutische hypothermie, onder andere bij hartstilstand.
