Decennialang concentreerde de geschiedenis van het menselijk schrift zich op Mesopotamië en zijn spijkerschrift tafelen, die zo’n 5.400 jaar oud zijn. Deze stukken klei met gegraveerde tekens vormden de basis voor administratie, handel en kennisoverdracht in de vroege stadstaten.
Hun invloed overspande duizenden jaren en markeerde een keerpunt in de sociale organisatie, omdat ze werden gebruikt om administratieve, religieuze, literaire, wetenschappelijke en andere teksten vast te leggen. Sommige archeologische vondsten suggereren echter dat de oorsprong van schriftelijke communicatie veel ouder kan zijn dan eerder werd gedacht. Wil je weten wat het is?
40.000 jaar oude prehistorische symbolen: bewijs van de eerste menselijke geschreven taal
Onderzoek dat wordt aangehaald door Open Cultuur heeft een reeks abstracte symbolen geïdentificeerd die mogelijk het vroegste menselijke communicatiesysteem vertegenwoordigen. Paleoantropoloog Genevieve von Petzinger heeft deze tekens jarenlang bestudeerd door 52 grotten in Frankrijk, Italië, Spanje en Portugal te bezoeken.
Haar analyse onthult dat de oude Europese bewoners niet alleen dieren op de muren schilderden, maar ook een samenhangende symbolische taal ontwikkelden.
Von Petzinger catalogiseerde 32 terugkerende symbolen, waaronder stippen, lijnen, driehoeken, zigzaggen, ladders, handstencils en complexere figuren zoals tektiformen, penniformen en zelfs markeringen die lijken op een moderne hashtag.
De uniformiteit van deze vormen door de tijd heen suggereert dat ze een culturele erfenis kunnen zijn geweest die moderne mensen uit Afrika hebben meegebracht tijdens hun migraties naar Europa.
Cognitieve en culturele betekenis van prehistorische symbolen
De studie van deze symbolen doet nadenken over decognitieve capaciteiten van onze voorouders. Volgens Von Petzinger weerspiegelt dit systeem van tekens een belangrijke verandering in de manier van denken, waarbij abstractie werd gebruikt om ideeën over te brengen.
Sommige van deze symbolen werden gevonden gegraveerd op persoonlijke voorwerpen, zoals kettingen gemaakt van herten tanden, wat suggereert dat hun gebruik niet beperkt was tot grotmuren.
Cora Lesure, taalkundige aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT), ondersteunt deze zienswijze door te stellen datrotskunst cognitieve vaardigheden vereist die vergelijkbaar zijn met de vaardigheden die nodig zijn voor taal, wat deze tekens zou kunnen plaatsen als een primitieve vorm van schriftelijke communicatie.
Wetenschappelijk debat over de functie en oorsprong van oude symbolen
Ondanks hun oudheid en consistentie blijft de precieze functie van deze symbolen een punt van discussie. Jean Clottes, een populaire prehistoricus, beweert dat de tekens in de eerste plaats werden geassocieerd met voorstellingen van dieren, en betwijfelt of ze als een onafhankelijke geschreven taal kunnen worden beschouwd.
Andere critici beweren dat formele gelijkenis geen garantie is voor een gedeelde betekenis en dat de figuren simpelweg konden reageren op een gemeenschappelijke esthetiek.
De hardnekkigheid van deze symbolen gedurende duizenden jaren en hun aanwezigheid in vele regio’s van Europa versterken echter de hypothese van een coherent communicatiesysteem. Sommige onderzoekers vergelijken hun consistentie met die van moderne emoji’s, waardoor ze mogelijk voorlopers zijn van het hedendaagse schrift.
Als de theorieën van Von Petzinger en Lesure worden bevestigd, zou dit het oudste en meest duurzame schrijfsysteem van de mensheid zijn.
